به نقل از بی‌بی‌سی: شهر چاتراپاتی سامباجی ناگار، واقع در ایالت ماهاراشترا هند، هر تابستان با مشکل کم‌آبی مواجه است. این در حالی است که این شهر زمانی به خاطر سرسبزی خود در منطقه‌ای خشک شهرت داشت. راز این سرسبزی در سیستم کانال‌های زیرزمینی به نام «نهار امبری» بود.
سیستم آبیاری زیرزمینی نهار امبری توسط برده‌ای به نام «ملک امبر» در سال ۱۶۱۲ ساخته شد. ملک امبر، که در اتیوپی متولد شده بود، در کودکی به عنوان برده فروخته شد و پس از چندین بار خرید و فروش، به هند آمد. او توانست بعد از مرگ اربابش به مقامات بالای سیاسی و نظامی برسد و شهر اورنگ‌آباد را آباد کند. سیستم قنات‌های زیرزمینی ایران الهام‌بخش ساخت کانال‌های نهار امبری بود.
ملک امبر چندین سال در ایران باستان زندگی کرده بود و سیستم قنات‌های ایران را مشاهده کرده بود. قنات‌ها، که قدمتی ۳۰۰۰ ساله دارند، راه‌حلی خلاقانه و پایدار برای حل مشکل دسترسی به آب در ایران بودند و در سال ۲۰۱۶ به لیست میراث فرهنگی جهان اضافه شدند.
کانال‌های زیرزمینی نهار امبر شامل ۱۰۰ چاهک است که در زیرزمین به هم متصل هستند و در تمام طول سال آب مورد نیاز شهر را تأمین می‌کنند. ملک امبر که به دلیل هوش و استعدادش در مهندسی و امور مالی مورد اعتماد بود، پس از مرگ اربابش آزاد شد و توانست نیروی نظامی بزرگی فراهم کند. او در سال ۱۶۰۱ روستای خخدی را به عنوان پایتخت خود انتخاب کرد و ساخت کانال‌های زیرزمینی را در سال ۱۶۱۸ آغاز کرد.
این کانال‌ها که طولی حدود چهار کیلومتر دارند، آب تمیز را از تپه‌های بالای شهر به سمت شهر می‌آوردند. سیستم کانال‌ها چنان قوی ساخته شده بود که تا امروز ماندگار است و جمعیت ۲۰۰ هزار نفری شهر به طور ۲۴ ساعته به آب دسترسی داشتند.
با وجود آسیب‌های فیزیکی و فشار جمعیت، این کانال‌ها هنوز هم قابل احیا هستند. اگرچه بی‌توجهی مسئولان به کانال‌ها کاری کرده که حضور آن‌ها از شهر کم‌رنگ شود، اما تحقیقات نشان می‌دهد که این کانال‌ها همچنان توانایی حمل آب را دارند و می‌توانند مشکل آب آشامیدنی میلیون‌ها شهروند را حل کنند.